ملکی یا این که ملکین دوزها نیز از شمارشان کاسته شده و دکانش روشنایی دیروزها را ندارد اما دلهایشان گرم گرم است، مثل گیوههایی که میدوزند و به قلیل مشتاقان این پایافزار عرضه می کنند .
شهر جهرم به عامل وضعیت جغرافیایی خاصی که دارد، زاینده هنرهایی می باشد که با دست و ذوق، گره خوردهاند، هنرهایی که شکیبایی میخواهد و مهارت و دلی سبک از هر رنگی .
جهرم شهری هست مانوس با هنرهای بافندگی همچون حصیربافی با برگ نخل(پیشبافی)، ملکیندوزی یا این که گیوهبافی، بافت رویهی ملکین(روواربافی)، جاجیمبافی، سبدبافی(لودهبافی) از قدیم در جهرم وجود داشته است، به طوری که برخی از این مشاغل، محل خاصی را در بازار دیرباز جهرم داشتهاند، مثلاً راستهی شرقی بازار جهرم، راستهی ملکیندوزان جهرمی بوده است .
گیوه یا این که ملکین که در جهرم، «مَلَکی» تلفظ میشود، نوعی کفش و پایپوش نخی مضاعف سفت سنتی کشورایران میباشد .
در قدیم ملکینهای زنانه و مردانه وجود داشت؛ البته امروزه عمده جور مردانه آن مانده و گهگاه خرید و فروش میشود؛ اگر چه رقبای رنگا رنگ و براق، بیشتر دل مشتریان را میبرد تا پایافزاری که شکلش شهری نیست!!!
البته گیوهدوزی، هنری می باشد که در شهرتش از سایر نقاط استان فارس مانند آباده و استهبان و دیگر شهرهای ایران مثل شهرضا، به تمام عالم مخابره شده می باشد اما جهرم نیز از دیرباز استادکارانی در این هنر داشته و داراست .
اما روز جاری متأسفانه صرفا سه نفر آنان سرگرم کار هستند؛ حاج حیدر که مغازه او ابتدای راسته پارچهفروشان بازار جهرم است .
مشهدی ابراهیم فلامرزی در انتهای بازارچه صفایی جهرم در یک دکان یک متر در دو متر، سالیان ملکین میدوزد، گیوههایی که خیلیها میشناسندش، و حاج حسین کارگر، که مغازهاش کنار کوچه 9 خیابان 17 شهریور است .
حاج حسین 55 سال است که ملکیندوزی محل امرار معاشش میباشد . به سیامین سال کار هم که رسید هیچگاه فکر بازنشستگی نکرد، امروز نیز با وجودیکه چشمهاش کمفروغ شده، فکرش به این مسیر تمایل ندارد .
وی علیرغم علاقهاش به ملکیندوزی، این فن را به هیچ کس توصیه نمیکند، حتی دشمنش!! چون دیگر مشتری که هیچ، پشتوانه هم ندارد .