۵ سال پیش
با وجود این که صنعت کفش از نظر <مالکیت> و <مدیریت> یکی از خصوصیترین رشتههای صنعتی در کشور ایران است و تا به امروز به طور بی واسطه و (به غیر از واحدهای مدنی بحرانزده) از منابع مالی دولت و پرداختهای انتقالی (یارانه) به کار گیری نکرده است، البته معضل واردات کفش زمینهساز درخواستهای مستقیمی از دولت برای تعدیل فزاینده نرخ تعرفه واردات به مرز و بوم شد . اینکه نباید کفشهای چینی از طریق مبادی غیر رسمی مرزو بوم وارد شود، منظور منطقی صنعت کفش می باشد و قاچاق آن به میهن نیز نشان از قصور دولت و سازمان های مسوول در اجرای وظایفشان هست . اما اینکه از دولت منظور شود، ابزار تعرفه، موانعی را برای واردات قانونی کفش چینی ساخت کنند، خواستهای میباشد که در کوتاه زمان اجرای آن امکانپذیر میباشد .به عبارت دیگر، حمایتهای اینگونه دولت از صنعت کفش ( به ویژه برای آن رشتههای صنعتی که دولت خود دستی در اجرا ندارد) یا صنایع دیگر در در بین مقطع تعدیل خواهد شد . بنابر این از هماکنون صنعت کفش در طرح راهبردی صنعت کفش بایستی خود را آماده قبول الزاماتی کند که به فیس درونزا و برونزا (خارج از کشور) به این صنعت اجبار خواهد شد . طراحی یک چشمانداز از مرحله حمایتهای دولت در آینده و بنا کردن و طراحی سناریوهای جایگزین برای تمام صنعت های از گزاره صنعت کفش ضروری میباشد .
چین
تهدیدی که به فرصت تبدیل شد در اکنون حاضر چین و کفش چینی از جمله خلل ها صنعت کفش درونزا میباشد که در در بین زمان پس از گذر و هضم معضل کفش چینی، فعالان صنعت کفش بایستی به رفع مانع ها سیر بسط مقابل خویش بپردازند . به عبارتی طوریکه گفته شد صنعت کفش برای حل مشکل ها فراروی خود بایستی طرح راهبردی تدوین کردن کند و در این دوران برای بنا کردن چشمانداز، شیوه و مطالعه موردی روی اقتصاد کفش چین نیز ضروری است . آنچه واضح است، اینکه اقتصاد دست طی یک شبکه های مردمی و یک سال و ۱۰ سال به رونق اقتصادی دست نیافته می باشد . بنا بر این مطالعه بر روی صنعت چین به فیس <مهندسی مجدد> دوباره میتواند فعالان صنعت کفش را در جریان پایه گذاری کردن طرح راهبردی این صنعت امداد کند .